Pianka poliuretanowa PUR i PIR – różnice

Wielu naszych Klientów pyta o cechy i różnice, jeżeli chodzi o rodzaj poszczególnych materiałów dociepleniowych. W naszej ofercie posiadamy płyty warstwowe z trzema rodzajami rdzenia – poliuretanowym, styropianowym oraz z wełny mineralnej.

Każdy rodzaj wypełnienia ma swoje własne cechy, ale także cenę, która bardzo często wpływa na wybór konkretnego rozwiązania. Najczęściej wykorzystywanymi materiałami do izolacji budynków przemysłowych, ale również prywatnych są płyty warstwowe z rdzeniem styropianowym oraz z rdzeniem poliuretanowym. Jeżeli chodzi o płyty z rdzeniem poliuretanowym to w izolacji stosowane są dwa rodzaje materiałów. Pierwszy z nich to pianka PUR (poliuretan / polyurethane) drugi z nich to pianka PIR (poliizocyjanuran / polyizocyjanurate)

Zastosowanie pianki poliuretanowej

Pianka poliuretanowa jest materiałem bardzo sztywnym. Stosowana jest również podczas produkcji płyt warstwowych (obornickich) w miękkiej okładzinie. Może być również stosowana zamiast wełny mineralnej lub styropianu.

Płyty poliuretanowe (PIR) mają bardzo szerokie spektrum zastosowania. Dzięki inwestycji w ten materiał izolacyjny mamy pewność, że dostosowuje się on do konkretnych elementów , które wymagają izolacji, nawet te najtrudniej dostępne. Efektywność energetyczna, ale również wszechstronne zastosowanie płyt sprawiają , że są one wykorzystywane powszechnie przez inwestorów na całym świecie.

Zastosowanie pianki poliuretanowej jest bardzo szerokie. Płyty poliuretanowe wykorzystywane są do docieplana i budowy magazynów, w których przechowuje się żywność. Ze względu na ich odporność na działanie pleśni i grzybów ma coraz więcej zwolenników wśród właścicieli firm produkujących i przechowujących żywność. Uniwersalne zastosowanie płyt pozwala na docieplanie dachów oraz ścian chłodni, mroźni i innych magazynów żywności. Płyta jest bezpieczna dla zdrowia i przechowywanej wewnątrz magazynów i hal żywności. Płyty poliuretanowe dostosowane są do termoizolacji nowoczesnych budynków przemysłowych, hal produkcyjnych i biurowców. Wszędzie tam gdzie właściciele tego typu obiektów poszukują oszczędności sprawdzi się płyta PIR bowiem nie tylko jest rozwiązaniem ekologicznym, ale i ekonomicznym. Pozwala na uzyskanie wysokiej efektywności energetycznej przez cały czas eksploatacji.

Różnica pomiędzy pianką PUR a PIR

Do tej pory większość tych wyrobów produkowano w wersji PUR – z racji tego, że była ona tańsza i łatwiejsza w produkcji. W ostatnim czasie jednak coraz większą popularność zyskuje PIR. Czym różnią się te materiały? Co takiego sprawia że inwestorzy wybierają piankę PIR ? Skład chemiczny obu rodzajów wypełnienia jest bardzo podobny. Do ich produkcji używa się dwóch składników: izocyjanianu i poliolu oraz kilka dodatków – aktywatorów i stabilizatorów. O tym, że konkretna pianka poliuretanowa nazywana jest pianką PIR decydują proporcje ilości izocyjanianu. W przypadku pianki PIR izocyjanianu jest dużo więcej niż w standardowych pianach PUR. Co daje nam ta zmiana proporcji i co w ten sposób otrzymujemy? Poprzez zwiększenie ilości izocyjanianu kosztem poliolu uzyskujemy piankę o dużo lepszych właściwościach ogniowych. W przypadku PUR załamanie łańcuchów związku chemicznego na skutek ognia i wysokiej temperatury następuje przy 200 st C – dla PIR jest to aż 300 st C, a więc 50% więcej.

Odporność ogniowa płyt PIR i PUR 

W przypadku oddziaływania ognia i temperatury na płytę PIR tworzy się specjalna zwęglona powłoka która uniemożliwia dostęp ognia do głębszych warstw, przez co wydłuża czas ognioodporności piany. Ma to ogromne znaczenie przy płytach warstwowych – których rdzeń prócz tego, że nadaje płytom własności izolacyjne, ma także za zadanie utrzymywanie okładzin metalowych w stałej odległości. W ten sposób nadaje to płytom parametry konstrukcyjne. Zatem hipotetycznie, w przypadku pożaru dachowa płyta warstwowa PUR momentalnie straci parametry konstrukcyjne, co spowoduje załamanie się dachu – zaś płyta warstwowa PIR da nam dodatkowy czas na czynności ewakuacyjne gdyż zwęglina cały czas będzie utrzymywać blachy w stałej odległości.